देवही खळखळून हसत असतील....

पुरषोत्तम लक्ष्मण देशपांडे अर्थात महाराष्ट्राचे लाडके पु.ल., अभिजात विनोदाची परिसीमा म्हणजे पु.ल....हास्याचे आराध्य म्हणजे पु.ल....पु. ल. देशपांडे यांनी महाराष्ट्राला तब्बल पाच दशकांहुन अधिक काळ खळखळून हसवलं. पुलंचे लेखक, कवी, पटकथाकार, नाटककार, अभिनेता, दिग्दर्शक, संगीतकार, गायक असे एक ना अनेक पैलू रसिकांनी याचि देही याची डोळा पाहिले आहेत......अनुभवले आहेत.... गुळाचा गणपती या सबकुछ पु.ल. म्हणून गाजलेल्या चित्रपटात त्यांच्या व्यक्तिमत्वाच्या जवळजवळ सर्वच पैलूंचे दर्शन होते. कथा, कादंबरी, कविता, नाटक, आकाशवाणी, दूरदर्शन यांसारख्या वेगवेगळ्या माध्यमातून पुलंनी महाराष्ट्राच्या गालावर हास्याचे मळे फुलवले, 8 नोव्हेंबर 1919 रोजी पु.देशपांडेंचा जन्म मुंबईत झाला, शिक्षण पुणे- सांगलीत घेऊन पु.ल.पण्यातूनच महाराष्ट्राला हसवित राहिले, फुलवत राहिले, पुलंनी आपल्या कलाकृतीच्या शिंपणातून रसिकांना मंत्रमुग्ध करून सोडलं. पुलंनी मराठी माणसाला काय दिलं ? तर त्याच्या रोजच्या जगण्यातील गमतीदार निरिक्षणे नेमकेपणाने पकडून त्याला हसायला शिकवलं. बटाट्याची चाळ, असा मी असा मी, व्यक्ती आणि वल्ली, खोगीरभरती, पुरचुंडी, नस्ती उठाठेव, गोळाबेरीज, हसवणूक गणगोत, गुण गाईन आवडी, मैत्र, आपुलकी अशा अनेक पुस्तकांमधून पुलंनी रसिकांना दोन्ही करांनी हास्याचं दान दिलंय. पुलंनी रसिकाला एवढे काही दिले आहे की अनंत हस्ते पुरषोत्तमाने.....किती घेशील दो कराने अशी त्यांची अवस्था झाली आहे. पद्मश्री, महाराष्ट्र भूषण, साहित्य अकादमी व संगीत नाटक अकादमी हे पुरस्कार मिळवणार्‍या मोजक्या प्रतिभावंतात पुलंचा समावेश होतो. पुलंनी साहित्याच्या इतिहासात एक नवे पर्व सुरू केले आणि ते रूजविलेही, सर्वस्पर्शी प्रतिभेचा बहूरूपी अविष्कार पुलंनी महाराष्ट्राला भरभरून वाटला. पण अखेर 12 जून 2000 रोजी पुलंनी या भौतिक जगताचा निरोप घेतला. भौतिक याचसाठी की पुलं रसिकांच्या मनातून कधीही जाऊ शकत नाहीत....महाराष्ट्राच्या गालावर पुलंनी उठवलेली हास्याची लकेर पुलकित आणि चिरकाळ राहील यात शंकाच नाही...आणि म्हणूनच आजच्या पुलंच्या आठव्या स्मृतीदिनी एवढंच म्हणावसं वाटतं....आता स्वर्गलोकातील देवही खळखळून हसत असतील, कारण आमचे पुलं आता त्यांच्यात आसतील....साहित्याच्या या स्वयंभू सारस्वताला आदरांजली...!